In een wereld die voortdurend verandert moet een ontwerper zich steeds weer kunnen verhouden tot nieuwe vragen. Het is niet genoeg een mooi product of ruimte te ontwerpen die iets zegt over vandaag. Vandaag is immers snel achterhaald. Met die snelheid van veranderingen moet de ontwerper op zoek gaan naar de grenzen van het bekende omdat het onbekende zich snel voordoet. Deze nieuwe werkelijkheid vraagt om een andere ontwerper dan voorheen: werkend vanuit een onderzoekende en open houding.
De studenten van de AD doen dit door gezamenlijk een thema te onderzoeken waarna ze individueel een conceptueel interieurontwerp in een bestaand gebouw ontwerpen.


Daphne van Veen
Zet je zintuigen op scherp
Een van de vooroordelen over autisme is de behoefte om alles recht te willen leggen. Dat is misschien wel waar; maar soms is het hard nodig om orde aan te brengen in de chaos die zich in mijn hoofd afspeelt. Want het lijkt net alsof alle prikkels en gedachten door mijn hele brein rond stuiteren, in plaats van dat ik kan focussen op wat er gebeurt. Dat is soms best onhandig.
Met mijn ontwerp wil ik mensen met autisme de gelegenheid bieden om te ontspannen in een veilige en rustige omgeving. In het centrum betreed je stap voor stap een nieuwe ruimte en worden steeds meer zintuigen aangesproken. Doordat je wordt gedwongen te focussen op externe prikkels via de zintuigen, in plaats van op de interne prikkels, wordt dat volle hoofd opgeruimd en helpt dit te ontspannen.



Erik Niesing
Hetero huiswerk, kleurig verdriet
Hoe vormgeving kan bijdragen aan inclusiviteit en diversiteit
Een plek waar mensen hun ruimte kunnen opeisen die zij in de huidige samenleving niet krijgen. Want wat als je niet voldoet aan de verwachtingen die de maatschappij heeft? Ongelijkheid is te vinden in ons dagelijks leven. Denk bijvoorbeeld aan algoritmes, ontwerpen die zijn gebaseerd op een wit mannen lichaam van 80 kilogram of genderrollen die van jongs af aan aan worden geleerd. Maar wat als we de maatschappij laten draaien diegene die niet in deze norm passen? Voor deze personen heb ik een plek ontworpen waar zij zichzelf kunnen uiten op een podium. Hiermee word er een gesprek aan gegaan met de omgeving. Dit podium gaat door de gevel naar buiten en verwijst naar het doorbreken van de hokjes. Er bestaat namelijk meer dan man of vrouw, hetero of homo. Ik beken kleur, jij ook?



Fabienne Eggink
Eindelijk een (T)huis!
De afgelopen jaren is er geen week voorbij gegaan dat er niet iets te zien of te horen was over de woningcrisis. Tegelijkertijd hoor je ook dat er een groot aantal kantoorpanden leeg staan. Wel bijzonder dus dat er gesproken wordt over ruimte gebrek zonder dat er te weinig ruimte is. We moeten leren om anders met onze ruimte om te gaan. Daarom ben ik opzoek gegaan naar een oplossing voor adolescenten.
Zo ontstond (T)Huis. Een collectie flexibele modulaire units, die ook wel pip’s genoemd worden. Hiermee kan je in ieder kantoor pand meerdere studio’s realiseren met minimale aanpassingen. Want een pip past gemakkelijk door de voordeur. In iedere pip vind je een andere woonfunctie zoals een bed of keuken. Zo zijn er 5 pip’s die de basis vormen voor een (T)huis en 3 optionele pip's zodat iedereen zijn eigen woonruimte naar zijn/haar behoefte kan samenstellen.



Femke Jansen
Vredig verbonden
Alleenstaande minderjarige vluchtelingen krijgen naast een oorlogstrauma ook te maken met het verwerken van een geheel nieuwe omgeving. Door de actuele situatie in Oekraïne slaan er steeds meer kinderen op de vlucht zonder hun ouder of voogd. Door de toenemende hoeveelheid is er een tekort aan opvanggezinnen en komen deze kinderen terecht in AZC. Dit moet anders kunnen.
Het project ‘Vredig verbonden’ biedt een 24- uurs opvang waar deze kinderen letterlijk de ruimte krijgen om weer kind te zijn in een veilige omgeving. Op deze manier kan architectuur effectief bijdragen aan een maatschappelijke thema.
Het oude stadsarchief in Kampen heeft een historisch karakter. Door te reflecteren op de kwaliteit van het pand kom je tot een puur ontwerp waarin de bestaande constructie leidend is. De kracht zit niet in het toevoegen maar juist in het weglaten.



Iris Hoekstra
Emotie als choreograaf
Een dansschool voor slachtoffers van seksueel misbruik.
Seksueel misbruik is een actueel probleem in onze samenleving. Zelf ben ik hier slachtoffer van. Ik heb bepaalde standpunten ontwikkeld waar ik mij sterk voor maak. Met mijn ontwerp draag ik positief bij aan het verwerkingsproces van mijzelf en dat van andere slachtoffers. Omdat ik jarenlang gedanst heb als persoonlijke vorm van verwerking, heb ik dit gebruikt als uitgangspunt voor mijn ontwerp. Dansen kan helpen bij het verwerken van trauma’s. Hierbij hoef je niet te praten en kan je op je eigen tempo stappen zetten. Het kan confronterend en bevrijdend tegelijk zijn. Ik heb een dansschool ontworpen met als doel het verwerken van seksueel misbruik. Alle ontwerpkeuzes die ik heb gemaakt, zijn bewust gemaakt met deze slachtoffers in gedachten. Als ontwerper vind ik het belangrijk mij bezig te houden met sociale kwesties als deze en hier iets voor te betekenen.



Sarai Maatita
Hydrotherapie
Wanneer iemand door ziekte of na een ongeluk schade aan zijn of haar hersenen oploopt, wordt hij of zij daarvoor behandeld door een huisarts of specialist. Zeker bij acute gebeurtenissen, zoals een infarct of beroerte, is dringende zorg nodig. De patiënt wordt dan behandeld in het ziekenhuis. Maar wat gebeurt er daarna?
De essentie van mijn onderwerp is revalideren in het water en samenkomen. Aan mij de taak om een ruimte te ontwikkelen waarbij ik deze twee termen met elkaar in verbinding breng. De revalidatie bestaat uit hydrotherapie. Hydrotherapie is een vorm van fysiotherapie in het water.
In het ontwerp neem ik tevens de belangrijke rol van de familie mee. Voor hen is het niet altijd makkelijk en daarom wil ik ook hun de ruimte bieden om met elkaar of met een professional in gesprek te gaan zodat zij een inzicht krijgen in wat een beroerte geestelijk en lichamelijk met iemand doet en wat de impact kan zijn.