Interior Design

Work of students

In een wereld die voortdurend verandert moet een ontwerper zich steeds weer kunnen verhouden tot nieuwe vragen. Het is niet genoeg een mooi product of ruimte te ontwerpen die iets zegt over vandaag. Vandaag is immers snel achterhaald. Met die snelheid van veranderingen moet de ontwerper op zoek gaan naar de grenzen van het bekende omdat het onbekende zich snel voordoet. Deze nieuwe werkelijkheid vraagt om een andere ontwerper dan voorheen: werkend vanuit een onderzoekende en open houding.

De studenten van de AD doen dit door gezamenlijk een thema te onderzoeken waarna ze individueel een conceptueel interieurontwerp in een bestaand gebouw ontwerpen.

Finals 2023 in process

Finals 2022

Daphne van Veen

Zet je zintuigen op scherp

Een van de vooroordelen over autisme is de behoefte om alles recht te willen leggen. Dat is misschien wel waar; maar soms is het hard nodig om orde aan te brengen in de chaos die zich in mijn hoofd afspeelt. Want het lijkt net alsof alle prikkels en gedachten door mijn hele brein rond stuiteren, in plaats van dat ik kan focussen op wat er gebeurt. Dat is soms best onhandig.

Met mijn ontwerp wil ik mensen met autisme de gelegenheid bieden om te ontspannen in een veilige en rustige omgeving. In het centrum betreed je stap voor stap een nieuwe ruimte en worden steeds meer zintuigen aangesproken. Doordat je wordt gedwongen te focussen op externe prikkels via de zintuigen, in plaats van op de interne prikkels, wordt dat volle hoofd opgeruimd en helpt dit te ontspannen.

Instagram

Erik Niesing

Hetero huiswerk, kleurig verdriet 

Hoe vormgeving kan bijdragen aan inclusiviteit en diversiteit 

Een plek waar mensen hun ruimte kunnen opeisen die zij in de huidige samenleving niet krijgen. Want wat als je niet voldoet aan de verwachtingen die de maatschappij heeft? Ongelijkheid is te vinden in ons dagelijks leven. Denk bijvoorbeeld aan algoritmes, ontwerpen die zijn gebaseerd op een wit mannen lichaam van 80 kilogram of genderrollen die van jongs af aan aan worden geleerd. Maar wat als we de maatschappij laten draaien diegene die niet in deze norm passen? Voor deze personen heb ik een plek ontworpen waar zij zichzelf kunnen uiten op een podium. Hiermee word er een gesprek aan gegaan met de omgeving. Dit podium gaat door de gevel naar buiten en verwijst naar het doorbreken van de hokjes. Er bestaat namelijk meer dan man of vrouw, hetero of homo. Ik beken kleur, jij ook?

Fabienne Eggink

Eindelijk een (T)huis!

De afgelopen jaren is er geen week voorbij gegaan dat er niet iets te zien of te horen was over de woningcrisis. Tegelijkertijd hoor je ook dat er een groot aantal kantoorpanden leeg staan. Wel bijzonder dus dat er gesproken wordt over ruimte gebrek zonder dat er te weinig ruimte is. We moeten leren om anders met onze ruimte om te gaan. Daarom ben ik opzoek gegaan naar een oplossing voor adolescenten.

Zo ontstond (T)Huis. Een collectie flexibele modulaire units, die ook wel pip’s genoemd worden. Hiermee kan je in ieder kantoor pand meerdere studio’s realiseren met minimale aanpassingen. Want een pip past gemakkelijk door de voordeur. In iedere pip vind je een andere woonfunctie zoals een bed of keuken. Zo zijn er 5 pip’s die de basis vormen voor een (T)huis en 3 optionele pip's zodat iedereen zijn eigen woonruimte naar zijn/haar behoefte kan samenstellen.

Linktr.ee

Femke Jansen

Vredig verbonden

Alleenstaande minderjarige vluchtelingen krijgen naast een oorlogstrauma ook te maken met het verwerken van een geheel nieuwe omgeving. Door de actuele situatie in Oekraïne slaan er steeds meer kinderen op de vlucht zonder hun ouder of voogd. Door de toenemende hoeveelheid is er een tekort aan opvanggezinnen en komen deze kinderen terecht in AZC. Dit moet anders kunnen.

Het project ‘Vredig verbonden’ biedt een 24- uurs opvang waar deze kinderen letterlijk de ruimte krijgen om weer kind te zijn in een veilige omgeving. Op deze manier kan architectuur effectief bijdragen aan een maatschappelijke thema.

Het oude stadsarchief in Kampen heeft een historisch karakter. Door te reflecteren op de kwaliteit van het pand kom je tot een puur ontwerp waarin de bestaande constructie leidend is. De kracht zit niet in het toevoegen maar juist in het weglaten.

Instagram

Iris Hoekstra

Emotie als choreograaf

Een dansschool voor slachtoffers van seksueel misbruik.

Seksueel misbruik is een actueel probleem in onze samenleving. Zelf ben ik hier slachtoffer van. Ik heb bepaalde standpunten ontwikkeld waar ik mij sterk voor maak. Met mijn ontwerp draag ik positief bij aan het verwerkingsproces van mijzelf en dat van andere slachtoffers. Omdat ik jarenlang gedanst heb als persoonlijke vorm van verwerking, heb ik dit gebruikt als uitgangspunt voor mijn ontwerp. Dansen kan helpen bij het verwerken van trauma’s. Hierbij hoef je niet te praten en kan je op je eigen tempo stappen zetten. Het kan confronterend en bevrijdend tegelijk zijn. Ik heb een dansschool ontworpen met als doel het verwerken van seksueel misbruik. Alle ontwerpkeuzes die ik heb gemaakt, zijn bewust gemaakt met deze slachtoffers in gedachten. Als ontwerper vind ik het belangrijk mij bezig te houden met sociale kwesties als deze en hier iets voor te betekenen.

Linktr.ee

Sarai Maatita

Hydrotherapie

Wanneer iemand door ziekte of na een ongeluk schade aan zijn of haar hersenen oploopt, wordt hij of zij daarvoor behandeld door een huisarts of specialist. Zeker bij acute gebeurtenissen, zoals een infarct of beroerte, is dringende zorg nodig. De patiënt wordt dan behandeld in het ziekenhuis. Maar wat gebeurt er daarna?

De essentie van mijn onderwerp is revalideren in het water en samenkomen. Aan mij de taak om een ruimte te ontwikkelen waarbij ik deze twee termen met elkaar in verbinding breng. De revalidatie bestaat uit hydrotherapie. Hydrotherapie is een vorm van fysiotherapie in het water.

In het ontwerp neem ik tevens de belangrijke rol van de familie mee. Voor hen is het niet altijd makkelijk en daarom wil ik ook hun de ruimte bieden om met elkaar of met een professional in gesprek te gaan zodat zij een inzicht krijgen in wat een beroerte geestelijk en lichamelijk met iemand doet en wat de impact kan zijn.

Instagram

Finals 2021

Chantal Kluitman

Destructieve bescherming

Door overmatig social media gebruik en de toegepaste algoritmes krijg je een overdaad aan vergelijkbare berichten te zien en geen andere genuanceerdere invulling van je feed. Dat is gestuurde destructieve bescherming: je wordt afgeschermd voor andere invloeden. Als ontwerper en social media gebruiker vind ik dat we de macht van sturing op social media moeten bestrijden. Deze sturing zorgt ervoor dat we ons bevinden in een eigen parallelle werkelijkheid. Destructie of bescherming. In welke werkelijkheid bevind jij je?

Met mijn ontwerp wil ik de discussie openen over dit probleem. Door de online werkelijkheden visueel en voelbaar te maken. De werkelijkheden zullen elkaar nooit ontmoeten en staan soms haaks op elkaar. Daardoor ontstaat er een frictie tussen de werkelijkheden. De geschiedenis van de patronage in Zaandam blijkt terug te keren. Want hier werden vanaf 1952 – de tijd van de Koude Oorlog- munitiepatronen gevuld en opgeslagen. En als een patroon wordt afgeschoten kennen we allemaal de gevolgen…
De frictie die toen ontstond in de patronage is nu op een vergelijkbare manier digitaal weer actueel. Zodat de discussie IN_beweging komt en er andere genuanceerdere invloeden ontstaan.

Bregje Hoogenbosch

Verborgen water

Een gevoel van vrijheid en zorgenloosheid ervaar ik als ik over de Houtribdijk rijd van Enkhuizen naar Lelystad. Dankbaar voor de plek waar ik woon. Nederland staat bekend om de unieke manier van omgaan met water. Ik ben mij gaan verdiepen in het water en de dijken in Nederland. Hoeveel vrijheid water mij ook geeft; het is tegelijkertijd ook een bedreiging. Door de stijging van de zeespiegel komt het water steeds hoger te staan. Rijkswaterstaat heeft verschillende toekomstscenario’s gemaakt. Mijn visie op het water is dat we de verandering moeten accepteren.

‘’Laten we meebewegen met de stijging van de zeespiegel’’.

De vrijheid, de bedreiging en mijn toekomstvisie heb ik vertaald in de ruimte. Ik heb een pad gecreëerd dat leidt naar de verschillende plekken. Wanneer je binnenkomt ervaar je een gevoel van vrijheid. Het licht dat van boven naar beneden komt en het water dat je rondom ziet. Via een trap in een helix vorm ga je naar een hooggelegen plateau waar je uitzicht hebt over het terrein. Zo hoog zouden we leven als het water onze kant op komt. Een plek van bewustwording. Naar beneden kijkend zie je het huidige waterniveau. Via een andere helixtrap in symmetrie met de opgaande trap loop je naar beneden. Hier is de bedreiging van het water voelbaar. Je kunt ervoor kiezen om het water in te lopen om te ervaren wat water fysiek met je doet.

Brenda Ferreira dos Santos

VERBONDEN ZIJN MET GEBORGENHEID

Wat doen interieurs met ons in tijden van pandemie? En in hoeverre kan de vormgeving en materialisering van ruimtes de oorzaken en gevolgen van claustrofobie beïnvloeden. De focus ligt op de persoonlijke ruimte die vervreemd wordt als gevolg van deze angst. Voor buitenlandse studenten die een opleiding in Nederland komen volgen lijkt deze pandemie nog lastiger te zijn. Hierbij wil ik een plek creëren waar zij kunnen studeren en zich verbonden voelen met andere studenten. Het gaat om geborgenheid vinden in kleine oppervlaktes, want claustrofobische aspecten spelen een minder grote rol als je je veilig, vertrouwd en verbonden met een ander voelt.

Charmanie Bansie

Het is mijn schuld, het is mijn eigen schuld.

Deze perceptie hebben jongeren met schuldproblemen vaak waardoor ze een gebrek aan eigenwaarde ervaren. Voor mij als ontwerper betekent eigenwaarde een ervaring met trots die versterkt wordt naarmate je verder komt in je ontwikkeling. Daarom heb ik een storytelling-ontwerp gemaakt in De Patronage waarbij het versterken van eigenwaarde onder schuldjongeren het doel is.

Deze jongeren doorlopen vijf fases waarbij gelaagdheid het uitgangspunt is. In de laatste fase, Het hart van De Patronage, bescherm ik de jongeren met de Scoby-koepel. Het materiaal Scoby - een zelfgroeiende gist-bacterie- is vergelijkbaar met onze huid als beschermlaag. Met deze storytelling wil ik de jongeren motiveren om het gesprek aan te gaan en beweging te zetten in hun situatie om zo hun eigenwaarde te versterken.

Instagram

Lieke van der Kolk

Vrijheid binnen het kader

“Samen bouwen aan een visionaire woonvorm”

We bevinden ons op het moment in een woningcrisis. Er is een woningtekort en tot 2030 wil de overheid een miljoen woningen bij laten bouwen. Met mijn ontwerp wil ik laten zien dat we leegstand kunnen inzetten om het woningtekort op te vangen en om interessante woonvormen te creëren. In de gemeente Zaanstad staan 560 (bedrijfs)panden leeg. Dit is opgeteld 230.000 m2 aan oppervlakte die zou kunnen worden ingezet voor wonen. Als jonge ontwerper voel ik mij geroepen om te laten zien wat we hier mee kunnen doen. Dit ontwerp biedt een alternatieve bouwmodule aan die met respect voor het bestaande gebouw flexibel en gezamenlijk wonen mogelijk maakt.

Maram Munfakh

Cultureshock

Recovery

Mijn afstudeerwerk is gericht op (kinderen van) vluchtelingen die door oorlog, armoede of andere redenen in Nederland terecht zijn gekomen. Deze mensen hebben een heel ander beeld van de Nederlandse samenleving en ervaren een cultuurshock als ze hier aankomen. Ik heb dit zelf ondervonden toen ik een paar jaar geleden gevlucht ben uit Syrië. Ik kwam in Nederland, en had totaal geen idee hoe het leven er hier uit zag. Mijn doel voor deze ruimte is een plek te creëren, die gericht is op kinderen met dezelfde cultuurshock, en hen op een kunstzinnige manier kennis te laten maken met de cultuur, zodat zij een betere kans krijgen in de Nederlandse maatschappij. Vanaf hier begint hun nieuwe start, en kunnen ze een mooie toekomst tegemoet gaan.

Instagram

Nadia Abel Moaty

Verwerken zonder woorden

Kindermishandeling is een epidemie. Niet alleen tijdens de kindertijd, maar hun hele verdere leven hebben de slachtoffers ervan kwetsbare plekken. Zo veel is anders ná mishandeling.

Wij leven in een tijd waar we heel veel belang hechten aan het gesproken woord, maar praten is niet voor iedereen de beste uitlaatklep. Veel mensen vinden antwoorden in een eigen taal die ze ontwikkelen: in tekenen, schilderen, beeldhouwen, theater, in dans enzovoort.

Mijn ontwerp is bedoeld voor slachtoffers van kindermishandeling, waarin de ruimte de mogelijkheid biedt om het trauma dat is opgelopen tijdens de kinderjaren een plek te geven op een ‘onbesproken’ manier. Deze ruimtes voor verwerking zijn vertaald vanuit de emoties, maar ook de lichaamsbeweging die je laat zien. Emoties zoals boosheid, verdriet, schuld en angst. Emoties die gevoeld worden tijdens de mishandeling. Door middel van je lichamelijke taal geef je de emotie opnieuw betekenis, en laat je je lichaam het trauma vertellen, om vervolgens een begin te kunnen maken met de verwerking.

Instagram

Noa Veeningen

HOUVAST

In de randstad hebben de mensen vaak behoefte aan rust en stilte. Veelal wordt dit ver van huis gezocht. In de beweeglijke wereld zoeken mensen naar houvast en innerlijke rust. Ze willen authentiek leven en niet op een automatische piloot meegevoerd worden in de sleur van het bestaan. Waarom kan dit niet dichtbij huis zijn? Ik heb een spirituele ruimte ontworpen voor de mensen die deze houvast zoeken. In deze plek voor retraite wil ik aansporen tot yoga, lezen, schrijven, wandelen, het bijwonen van een lezing of even helemaal niks. Er kan overnacht worden om volledig een stap uit het dagelijks leven te kunnen zetten.

Tamar Groenesteijn

Wilskracht

IN_Beweging naar een vast ritme

Veel studenten leiden -zeker in tijden van een pandemie- aan wilsuitputting. Wilsuitputting is een gevolg van het opraken van al je wilskracht, want daar zit een limiet op. In De Patronage heb ik een negental units ontworpen. In deze units kunnen studenten die last hebben van wilsuitputting een aantal dagen logeren. De bedoeling is dat ze tijdens hun verblijf een vast ritme opbouwen zodat ze van wilsuitputting weer wilskracht kunnen maken. Na het verblijf is het de bedoeling dat de studenten het vaste ritme hun eigen omgeving kunnen toepassen; een leven met wilskracht!

https://www.tamargroenesteijn.com

Maurits van de Water

Design by making

Finals 2020

Eline Flick

Digitale melk

De Melkfabriek in Arnhem produceerde voor meer dan 100 jaar consumptiemelk. In 2003 sloten haar deuren. Door met melk te werken wilde ik iets teruggeven aan de fabriek en haar geschiedenis. Ik heb een plek gecreëerd waar kan worden stilgestaan bij het verleden met een blik op de toekomst; een recycleproces waarin melkrestanten via een transportband worden omgezet in een nieuw soort bio plastic. Hiervan print een 3D robotarm elementen in de ruimte die als een groeiend organisme de fabriek langzaam weer overneemt. Zo wordt melk weer verbonden met de oude fabriek.

website

Jesse Monteiro

Space between life and death

In Nederland kennen wij een progressief beleid ten aanzien van euthanasie. Dit beleid is echter vooral gericht op de juiste juridische uitvoering van het beleid. Er is weinig aandacht voor het rouwproces en de locatie waar de euthanasie plaatsvindt. Zonder afbreuk te doen aan de behoefte van geborgenheid en vertrouwd heb ik een omgeving ontwikkeld waarin aandacht is voor alle facetten van afscheid nemen. Hierdoor blijft de plek waar geleefd is een plek van herinneringen aan het leven en minder aan de dood.

website

Jessy Esselink

Een sprong in het onbekende

Als afstuderende student loop ik vaak met een onzeker gevoel rond omtrent de uitdagingen na de opleiding. Waar en hoe zal ik terecht komen? Deze sprong in het onbekende is spannend en ik wilde hiervoor een leerzame tussenstap creëren zodat die sprong gezamenlijk met andere studenten te nemen is. In de ruimte die ik heb ontworpen komen afstuderende studenten en alumni samen en delen op een interactieve en speelse manier kennis. De studenten worden uitgedaagd om hun eigen ruimte te creëren aan de hand van mijn ontworpen bouwstenen. Daarnaast kan er met loopcoach door een ruimte met vertroebelt gezichtsveld en vertekent perspectief gewandeld worden om de student uit te dagen keuzes te maken in een onbekende situatie.

Instagram

Laura Evers

Zintuiglijk pad: over dementie en ruimte

Dementie: verbindingen tussen omgeving, jezelf en naaste vervagen…ik ben ervan overtuigd dat je als ontwerper een bijdrage kan leveren aan een ruimtelijke omgeving die een positief effect heeft op mensen met dementie en ik vind het belangrijk dat mensen met dementie, maar ook hun naaste een veilige plek ervaren. Een plek die verbindt en waar ze zich gelijkwaardig voelen. Hiervoor heb ik mij gericht op het prikkelen van de zintuigen voelen, zien en horen. Door de tactiele eigenschappen van de wanden en verschillende geluiden komen herinneringen naar boven die zorgen voor nieuwe dialogen met jezelf, je omgeving en de ruimte.

instagram

Magdolin Karyakouz

Een Nieuw Begin

Vrouwen die slachtoffer zijn geweest van huiselijk geweld hebben vaak te maken met een vervreemding van het eigen lichaam, gevoel en denken. Deze vrouwen zijn de verbinding met zichzelf kwijt. Na het verlaten van de vrouwenopvang begint voor hun een nieuw hoofdstuk. Maar dit is niet altijd makkelijk. Trauma’s, die zijn ontstaan door fysieke en/of mentale mishandeling zijn nog (onbewust) aanwezig.
Vanuit mijn achtergrond als sociaal cultureel werker wil ik een plek creëren waar deze vrouwen hun gedachten, gevoelens en lichaamssensaties weer leren waar te nemen door middel van lichaamsgerichte psychotherapie en zo met zichzelf in verbinding komen.

Instagram

Marjolein van der Heiden

Posttraumatische stress-stoornis

Posttraumatische stress-stoornis is een lange stressreactie op een traumatische gebeurtenis, waar vaak moeilijk over gesproken wordt. Het gaat gepaard met het gevoel van onmacht, angst en herhaaldelijke herinneringen. Het is de meest voorkomende beroepsziekte onder politieagenten. Voor deze groep wilde ik een ruimte ontwerpen zodat zij hun verhaal kunnen vertellen.

De ruimte is ingedeeld in fases, volgens de verschijningsvormen van PTSS: onmacht, angst en herinnering. Deze zijn metaforische vertaalt naar ruimtelijke elementen, structuur en licht.

Elke fase staat in verbinding met een oase die zich in het midden van de ruimte bevindt, waar rust ervaren kan worden. Een oase van groen in een dichte omgeving.

Mirjam Kempe

De Heldenreis. Pesten: Verbinden in plaats van bestrijden

Vanuit mijn eigen ervaringen met pesten heb ik een looproute ontworpen voor scholieren gebaseerd op de Hero’s Journey theorie van Joseph Campbell. De scholieren zullen worden opgeroepen een avontuur aan gaan in een filmische setting. Ze doorlopen verschillende scenes waarin de confrontatie wordt aangegaan met het thema en de eigen rol in pestsituaties. Door samen tot oplossingen te komen, zal iedereen het einde bereiken als held. Het doel van deze looproute is pester en slachtoffer nader tot elkaar te laten komen en omstanders in verbinding te brengen met een pestsituatie.

website

Rick Schneider

Ik improviseer, ontdek mijn nieuwe ik

Na lang te hebben gewerkt kan je eindelijk met pensioen. Je hele dag indeling valt ineens uit elkaar… (eenzaamheid) Hier heb ik mij 7 jaar geleden in verdiept om voor de gepensioneerde iets te bieden waardoor ze uit de realiteit kunnen stappen om nieuwe verbindingen te leggen met zichzelf en de omgeving. De Bridge club Weesp. Nu heb ik het een stap verder genomen door de gasten toneel te laten spelen, een improvisatie show, onder het genot van een drankje en een bitterbal. Vier elementen die in het spel verwerkt zijn om je nieuwe ik te vinden.

Resultaat dag indeling valt uit elkaar.? Wat nu?

Na lang te hebben gewerkt kan je eindelijk met pensioen. Je hele dag indeling valt ineens uit elkaar Deze nieuwe situatie kan voor een gepensioneerde niet leuk zijn, daarom ben ik 7 jaar geleden een bridge club gestart om deze doelgroep op een speelse manier een te geven aan hun dag ., de Bridge Club Weesp. In mijn ontwerp ga ik nu een stap verder door de gepensioneerde improvisatie theater te laten spelen. Met hulp van de vier toneel elementen ópen, soepel, gedreven, rust komen er nieuwe verbindingen tot stand met zichzelf en elkaar. Dit alles onder het genot van een drankje en een bitterbal.

Siyao Yu

Levende bibliotheek

Ondanks dat een groot deel van ons leven online afspeelt, wordt de kwaliteit van leven bevorderd door offline contact. Dit contact verbindt ons en maakt gelukkig. Wat als de ruimte zelf dit contact kan bevorderen, uitlokken of in scene zetten? De Coberco Blieb is een openbare bibliotheek met visie op de toekomst. Door middel van een applicatie en artificial intelligence past de bibliotheek zich aan de behoeftes van de gebruikers. Wij leren van de bibliotheek en de bibliotheek leert van ons.

Finals 2019

Annemieke Haaksman

Krachtige fragiliteit

Wij zijn zo kwetsbaar als een pasgeboren baby. Naar mate we groeien vergeten we soms hoe kwetsbaar we kunnen zijn. Dit is een vervreemding, omdat we dit niet meer gewend zijn. Wanneer je bewust wordt van deze fragiliteit kan het je kracht worden. De laatste jaren is er een stijging van psychische klachten en mentale druk onder studenten. Door letterlijk afstand te nemen van de druk krijgen de zintuigen ruimte om weer waar te nemen, jezelf beter te kennen en je eigen grenzen te zien. Deze groep heeft een sterke behoefte aan continuïteit, duidelijkheid en veiligheid. Dit is duidelijke terug te zien in de indeling van de kamer die meegaat in de structuur van de dag. Daarnaast bevindt er een ruimtelijk structuur in het gebouw die jou bescherming biedt in o.a. het trappengat.

Anne Radstake

Ik kan je niet helpen de zorg te laten gaan, ik wil je ontlasten om door te kunnen gaan.

De Nederlandse bevolking vergrijst. De oudere generatie blijft tegenwoordig langer thuis wonen en blijft achter in dezelfde omgeving, terwijl de ruimtewens op hogere leeftijd anders is. Het recht zorg is in Nederland dramatisch veranderd. Het verkrijgen van de juiste zorg duurt langer. En wanneer er dan eindelijk zorg beschikbaar is, is dit niet altijd een verbetering van het dagelijks leven maar bestaat het vooral uit het hoogst noodzakelijke. ‘Door dit beleid rust het grootste deel van de zorg op mijn schouders; ik,de mantelzorger. Naast de zorg voor mijn geliefde heb ik een eigen leven dat ook doorgaat. Mijn gezin, mijn werk, mijn hobby’s en mijn vrienden waar ik eerder de tijd voor had, blijven belangrijk en hebben aandacht nodig. Aandacht die ik onvoldoende kan geven. Naast alles en iedereen om mij heen wil ik graag tijd voor mijzelf. Mantelzorger zijn is zwaar. Zwaarder dan bedoeld en zwaarder dan verwacht’. Door gebruik te maken van harde en zachte materialen, open en gesloten ruimtes en verschillende gebruikers te mengen, ontstaat er een plek die de mantelzorger ontlast. Er wordt een situatie van zorgen, ontzorgen en waardering gecreëerd. Een nieuwe mantel wordt gemaakt.

Bryand Prinsen

Vermengen van kennis

Er speelt veel uitwisseling tussen Duitse en Nederlandse studenten. Echter hebben deze vaak compleet verschillende ambities en dus opleidingen. Hierdoor zullen deze studenten niet snel een samenwerking aan gaan. Wanneer wij deze groepen toch samenbrengen en de confrontatie versterken ontstaat er een nieuwe stroom van kennis. Die deze jongeren op hun beurt weer kunnen delen met de lokale bevolking. Om zo gezamenlijk met een nieuwe kijk de problemen in de krimp-regio te kunnen behandelen.

Esmeralda Dunnewind

De Dollard

Ik kom. Verdriet, angst, onmacht. Ik ga. Wederopbouw, trots, kracht. Ik ben. Veranderd, levend, vrij. Ik word. Een nieuw begin.

Ik wil mijn verhaal met jullie delen op een ruimtelijke manier. Ik neem je mee in mijn verhaal en leidt je door de silo. Aan het einde van mijn verhaal werp ik een blik op de toekomst. Dit zal een reactie bij je oproepen, waardoor je deze ervaring niet snel vergeet.

Femke Schraa

Spiritual lifecrisis retreat

Ik creëer een plek voor mensen met een levenscrisis. Door de ruimtelijke ervaring van rust wordt het bewustzijn van gevoel en lichaam versterkt.

Mensen vergeten vaak te luisteren naar hun lichaam en gevoel omdat ze zich te veel door hun gedachten laten leiden. Bij een levenscrisis worden mensen, vaak plotseling, geconfronteerd met zingevingsvraagstukken. Spiritualiteit is een goed middel bij een levenscrisis om je lichaam tot rust te laten komen en bewust in het nu te leven.

In krimpgebieden wordt alles minder: minder bewoners, minder voorzieningen. Het positieve effect is de toename van rust. In mijn ontwerp ontstaat een overgang van de drukke buitenwereld naar de rustige binnenkern. Met tegengestelde ontwerpelementen wordt dit zichtbaar gemaakt: van één grote naar meerdere kleine ruimtes, van direct naar diffuus licht, van verzadigde naar onverzadigde kleur en van grof naar glad materiaal.

Luuk Elfring

Grens

Ik heb wel vrienden, maar ik zie ze niet Ik speel wel, maar ik voel het niet

Wil wel, maar kan niet alles geven Nog een level, nog heel even

Sport wel, maar ben nog steeds mager Wat is echt? De grens wordt steeds vager

De grens tussen virtueel en realiteit wordt steeds vager. Ik creëer een analoge ruimte waar kinderen met een beeldschermverslaving leren kind te zijn. Sociale en lichamelijke vaardigheden ontwikkelen op een speelse manier. Vrienden maken voor het leven, door samen creatief te zijn en te bewegen.

Mischa Hovius

Ontmoeten

Kerkelijke gemeenten hebben te kampen met een krimpend aandeel van met name jeugd. De regio Noordoost Groningen heeft te kampen met krimp binnen de bevolkingsgroep als geheel. Krimp is op meerdere gebieden het thema in mijn afstudeerproject. Omdat geloof grensoverschrijdend is, heb ik een centrum ontworpen met als doel Nederlandse en Duitse christelijke jongeren samen te laten komen en te verbinden. Zij kunnen hier kort of lang verblijven, nieuwe inzichten krijgen en nieuwe vrienden ontmoeten.

Door de afgedankte graansilo om te turnen in een accommodatie voor religieuze jongeren ontstaat hier een plek van hoop en nieuw elan.

Nancy de Boer

Duurzaamheid op de schaal van Richter

Wie denkt aan Groningen denkt aan aardgas. De gaswinning heeft een grote positieve invloed gehad in de provincie. Voortdurende aardbevingen en bodemverzakkingen zorgen echter voor een kanteling in de waardering en doen ons beseffen dat het winnen van fossiele brandstoffen eindig is. Net zoals een krimpregio kansen biedt om anders over de inrichting van ons landschap te gaan denken biedt de stopzetting ons de mogelijkheid om het draagvlak voor duurzame energie te vergroten.

De graansilo is de drager van de elementen die energie opwekken: zon, wind en water. Met mijn ontwerp wil ik deze non-fossiele energie zichtbaar en tastbaar maken. Binnen heb je een keuze voor het volgen van twee verschillende routes, een zintuiglijke en een technische route, een poëtische en een prozaïsche. Door middel van de twee invalshoeken wil ik dat bezoekers anders gaan nadenken over het opwekken van duurzame energie.

Rosa van Mossel

Vertraging

Alles gaat hier langzaam. Mijn eerste indruk van dit gebied was er een van vertraging. Waar vind je dit soort plekken nog? Stilte en traagheid is hier een ongekende kwaliteit. Om dit optimaal te ervaren heb ik een route ontworpen die je doet stilstaan bij het eindeloze uitzicht, een groeiende natuur, toevallig licht en de afwezigheid van mensen. De route begeleid je door de hele graansilo zonder deze ingrijpend te wijzigen. Elke ingreep – trap of geveldoorbraak kadert de verstilde momenten. Een duidelijk lijn tussen oud en nieuw en een tastbare herinnering. Stilte is hier voelbaar.

Tessa Lucas

Meer bewegen: langer blijven wie we zijn

Vertraagde beweging Niets is zo gezond als regelmatig bewegen. Echter hoe ouder we worden, hoe minder we bewegen en dus ook: hoe minder gezond we worden. Er bestaat een duidelijke link tussen beweging en gezondheid, voor alle leeftijdsgroepen maar speciaal voor de oudere generatie. Voldoende lichamelijke beweging helpt het proces van ouder worden vertragen. Voor deze groep is wandelen de meest gebruikelijke vorm van lichamelijke activiteit. De openbare ruimte en de inrichting daarvan is van grote invloed op het in beweging komen van deze groep.
Met dit concept richt ik mij op het stimuleren van beweging op een laagdrempelige manier. In de ‘beweegtoren’ zijn de oefeningen in soepelheid, coördinatie en kracht afgestemd op dagelijkse activiteiten. Naast deze stimulans staat het ontmoeten centraal. Ontmoetingen tussen oud onderling en oud en jong. Bewegen en gezond oud worden is op die manier een vanzelfsprekendheid.

Finals 2018

Demi Vermeij

Zintuigelijk prikkelen van peuters met een beperking

Het Cruquis gebied in Amsterdam wordt ontwikkeld voor nu én later. Een gebied waar ook jonge kinderen met een handicap kunnen opgroeien in een omgeving waar ruimte is voor water en groen.

Peuters met een verstandelijk en lichamelijke beperking zijn kwetsbaar en hebben uitdrukkelijk behoefte aan een fysieke en emotioneel veilige thuisbasis. Dit peuterdagcentrum vervult deze behoefte door een omgeving te bieden waar ze leren samenspelen en samenleven met leeftijdgenootjes. Het biedt de kinderen vertrouwde relaties in een prikkelende omgeving. Vorm, kleurgebruik, ruimtelijke indeling, materiaalkeuzes: alles is afgestemd op zintuigelijke prikkels voor peuters. In deze omgeving kan elk kind zich op zijn of haar eigen niveau ontwikkelen. Water is een belangrijk thema voor deze doelgroep zoals dat ook in het oostelijk havengebied een belangrijke rol speelt. Het grote bad is de centrale plek waar elk kind zich kan ontspannen en ontwikkelen.

Lennart Boersma

Adempauze

Vervuiling van de lucht in het stedelijk gebied beschadigt op sluipende wijze ons lichaam. Mensen met een longziekte als COPD of astma zijn de eersten die de gevolgen van luchtvervuiling ervaren, maar fijnstofdeeltjes in de lucht dringen via de longen door tot in ieders bloedbaan.

Mijn werk omvat een zoektocht naar een omgeving om op adem te komen; hoe houding en ruimte kunnen bijdragen aan een letterlijke adempauze. Een oase geïnspireerd op sanatoria waar mensen voor de opkomst van antibiotica hun longen rust gaven. Een plaats om de vervuilde atmosfeer van de stad te ontvluchten en bewust te worden van deze stille bedreiging.

Een luchtschacht van leem verschaft toegang tot het landschap voor deze adempauze. De benauwende entree benadrukt het gevoel van de schadelijke buitenlucht. Door de oriëntatie van de luchtkoker ten opzichte van de windrichting wordt op passieve manier het gebouw geventileerd. Zuiverende eigenschappen van leem zorgen er voor dat gefilterde lucht door kleine perforaties binnen komt.

Een ontwerp van meubelobjecten vormt een landschap om het lichaam te ondersteunen in een natuurlijk bevorderende houding voor de longen. Mijn ontwerp is een utopie voor een nieuw stadslandschap. Door de vervuilde stad om te keren en bestaande materialen op een andere manier te gebruiken tracht ik een nieuwe omgeving te creëren die gericht is op onze belangrijkste behoefte: ademhalen.

Matthijs Botke

Geen Ruimte voor Isolement

Vereenzaming is onder ouderen een groeiend probleem in onze maatschappij. Parallel daaraan is het overmatig alcoholgebruik bij deze leeftijdsgroep kenmerkend. Vaak komen ouderen in een sociale isolement terecht. Alcohol word gezien als middel om het bestaan draaglijker te maken met als gevolg dat het sociale isolement alleen maar groter wordt. Om ouderen uit deze sleur te halen heb ik een centrum ontworpen waar openheid en ontmoeting centraal staat. De metafoor van de vlinder en de bloem is een uitgangspunt geweest: niet langer verschuilen maar ontpoppen. Er is een open structuur geschapen met verschillende faciliteiten voor verschillende doelgroepen. Nieuwe ontmoetingen kunnen bijdragen aan een opgebloeid bestaan.

Maud van Rijn

Ik ben er. 'Hospice voor jongeren'

Woede, angst, liefde Verdriet.

Ik schreeuw, ik lach, ik huil, ik heb lief

Ik ben er Ik wil zijn

Ik adem, net als mijn stad Dit ben ik

Kleurrijk als een van Gogh Karaktervol als de krakende vloer in haar grachtenpanden

Onstuimig als het kolkende water op het IJ Open als haar tolerantie

Wild als haar nachten Eigenzinnig als de wind die door de straten raast

Koppig als de klanken van de Munttoren Krachtig als de stem van de bloemist

Ruw als haar scheepswerven Uitdagend als het rode licht dat door de straten schijnt

Het ademt Vrijheid

Ik ben vrij Laat mij zijn

Met mijn concept “ik ben er” richt ik mij op de kwaliteit van leven en zou ik een positieve bijdrage willen leveren aan de laatste fase van leven. Wanneer je er als jongere voor kiest om in een hospice in Amsterdam te overlijden, zoek je een bepaalde binding met de stad. De stad waar je misschien bent opgegroeid, die bruist van leven.

Mylene Achenbach

Verandering door ritme

Autisme is een brede stoornis die er in verschillende gradaties zijn. Kinderen met autisme hebben niet altijd de vaardigheden om volledig mee te draaien in het gewone leven. Waar zij vaak moeite mee hebben, zijn omgangsvormen, communicatieve vaardigheden en een goed voorstellingsvermogen. Hierin kunnen zij echter wel ontwikkelen en leren. Zij zijn vaak creatief en gepassioneerd, maar weten niet hoe daar mee om te gaan.

In mijn onderzoek heb ik geconstateerd dat kinderen met autisme slecht tegen onverwachtse veranderingen kunnen. Het speerpunt in mijn ruimte ligt op ritme waar een langzame verandering plaats kan vinden. Voor de ruimte heb ik een passende looproute ontwikkeld waar de kinderen in aanraking komen met natuurlijk licht en verschillende patronen die ik ontworpen heb aan de hand van mijn onderzoek. De ruimtes zijn visueel prikkelarm maar rijk aan beleving door te voelen.

Rianne Romeijn

Wanhoop en radeloosheid een veilige plek bieden. In onze maatschappij komen we een groeiende groep mensen tegen die voor ons verward gedrag vertoont. Deze mensen uiten zich vaak op een agressieve manier. Dit kan heel bedreigend overkomen en zorgt voor veel overlast. Onbegrip in de samenleving draagt hieraan bij. Vaak komt een agressieve reactie voort uit meerdere ingrijpende emotionele gebeurtenissen. Hierdoor ontstaat er een explosie aan emoties, die in de openbare ruimte geuit wordt . Met mijn ontwerp wil ik deze mensen een veilige plek bieden waar ze hun emoties en gebeurtenissen kunnen uiten en verwerken. De hoekige vormgegeven gang, als centraal element doorsnijdt op de begane grond het gebouw. De wanden zijn van metaal waardoor het uitdaagt om hier tegenaan te schoppen, te slaan en te schreeuwen. Het weerkaatste geluid van metaal creëert een gevoel van reflectie en zorgt ervoor dat hun gevoelens niet onopgemerkt blijven.

FInals 2017

Janine Schilperoord

'Dieu a créé le monde a l'exception de la Hollande qui est l'ouvre des Hollandais.'•

Nederland als designland heeft de historie en het vermogen om geordende ruimtelijke landschappen te creëren. Efficiëntie in waterschap en de inrichting van het landschap worden wereldwijd geroemd en zijn voor velen een reden om ons land te bezoeken. Mijn concept van de ruimte is een interpretatie van deze eigenschappen, met Baarn als centraal vertrekpunt. Een nieuw grid in het gebouw vormt een weerspiegeling van deze cultuur en creëert nieuwsgierigheid naar Nederland.

• ‘God schiep de aarde, maar Nederlanders hebben Nederland geschapen.’ - (Frans gezegde.)

Yasmin van den Brink

In Baarn ligt het gemiddelde levenstempo laag. De komst van toeristen kan zorgen voor een versnelling van dit tempo, dit in tegenstelling tot Amsterdam waar de toeristen juist een remmende werking hebben op de bewoners.

In mijn pand wil ik deze twee snelheden samen brengen. De Baarnaar zal geprikkeld worden en de toerist op zijn beurt afgeremd. Op het moment dat deze twee snelheden samen komen ontstaat er ruimte voor contact.

De routing in het pand is erop gericht dat welke weg en welk tempo je ook kiest, je altijd andere routes met andere tempo’s kruist. Deze kruising zorgt ervoor dat de verschillende snelheden elkaar beïnvloeden. De slaapobjecten kunnen worden afgeschermd door middel van bewegende lamellen. Hierdoor is zichtbaar of er iemand in verblijft of dat de ruimte vrij is. Afhankelijk van je passerende snelheid is er veel of weinig zicht in de verblijfsruimte en naar buiten.

Isa Bergboer

Op sociale media wordt voortdurend de wereld getoond en daardoor de reislust aangewakkerd: reizigers op de top van een berg, nieuwe ontmoetingen tussen culturen, het ophemelen van lokale gerechten. Mijn concept biedt een mogelijkheid voor de budgetbewuste reiziger die een slaapplek zoekt in ruil voor werk. De lokale middenstand en de nieuwsgierige reiziger profiteren zo van elkaar. Een leegstaand pand in Baarn wordt gevuld met slaapunits waarvan de vormgeving is gebaseerd op de verschillende houdingen tijdens de slaap. Daarnaast is een hypnogram het uitgangspunt van het ontwerp. Dit is een grafische curve die de slaapfase weergeeft. Het is de leidraad door het pand en geeft een onbewuste waarneming aan de bezoeker mee.

De duurzame reiziger

Ynske Leenders

Paleis Soestdijk krijgt een herbestemming. Het is de intentie het geheel om te vormen tot een proeftuin voor een duurzame samenleving, waarbij de bezoeker het belang van biodiversiteit kan ervaren. De locatie in Baarn ligt op korte afstand van deze trekpleister en is een goede plek om deze bewuste reiziger een passende overnachting aan te bieden. Voor het concept heb ik me laten inspireren door de esthetiek van natuurlijke en organische groeiprocessen. Dit heb ik vertaald in een ruimtelijk ontwerp, waarbij de slaapplekken zich als een celdeling door het pand begeven. Een beleving waar men elkaar kan motiveren en inspireren in een duurzame omgeving.

Tamar Noeverman

Alles delen

Een transparante wereld

Zichtbaar en voelbaar

Observerend en nieuwsgierig

Spontaan op avontuur

Grenzen vervagen

In alle openheid

Ruimte delen

Aafke Rotterdam

Er is een groeiende groep internationale studenten die Nederland uitkiest vanwege het hoge opleidingsniveau en culturele klimaat. In universiteitssteden is de woningnood onder studenten hoog. Een stad zoals Baarn kan deze woonvraag goed invullen door haar centrale ligging. Internationale studenten kunnen Baarn – ook wel ‘het groene graf’ genoemd – verjongen en vernieuwen. Een oud kantoorpand zal dienen als woonhuis voor de studenten. Slapen, ontmoeten en studeren staan hier centraal. Door de begane grond ook open te stellen voor inwoners van Baarn bestaat de mogelijkheid om samen te eten of te verblijven in de ontmoetingsruimte. Ook kunnen lokale ondernemers gebruik maken van de werkplekken door hier te vergaderen of zelfstandig te werken. De vermenging van de twee contrasterende groepen zorgt voor een synthese: wederzijds begrip en dynamiek.

Sureyya Savaş

De samenkomst van verschillend culturen. Dat is het doel van mijn afstudeerproject. Het gaat hierbij om een balans tussen de overeenkomsten van de verschillende culturen uit Europa, Azië, Arabië en Afrika. Waar overlappen de culturen elkaar en waarin verschillen zij het meest? Deze verschillende vragen worden door middel van mijn concept beantwoord en op een architectonische manier beantwoord.

Lynn in ’t Veld

Reizigers zijn vaak op zoek naar het persoonlijke verhaal achter de vakantiebestemming. Persoonlijke verhalen zeggen zoveel meer dan algemene feiten en leiden tot wederzijds begrip. Tegelijkertijd nemen reizigers hun eigen achtergrond mee. Op de locatie in Baarn wil ik verhalen samen laten komen. Inwoners van Baarn en reizigers kunnen deze uiten op elementen die samen een tentoonstelling vormen. Deze elementen kunnen ook gebruikt worden om slaap- en zitplekken te bouwen. Wereldwijde, persoonlijke verhalen worden verzameld en achtergelaten op deze plek.

Finals 2016

Jali

Rene Bekkers

Nederlandse meubelmakers en Afghaanse houtsnijders kunnen hier wonen en werken. Houtsnijkunst uit Afghanistan –‘Jali woodwork’- wordt gekenmerkt door fijne geometrische patronen. In de islamitische cultuur hebben deze vormen meer dan een decoratieve functie. Zo staat het vierkant voor stabiliteit, de zeshoek voor voltooiing en de driehoek voor harmonie. Deze drie basisvormen heb ik als uitgangspunt gehanteerd. Door vervolgens gebruik te maken van uitschuifbare elementen ontstaat er een dynamisch patroon dat samenwerking en harmonie stimuleert.

www.studiobekkers.nl

Create new dreams and rediscover lost ones

Eline Brinkmann

Het ontwerp dat ik heb gemaakt voor het pand aan de Thorbeckegracht 81 in Zwolle biedt bewoners en bezoekers ruimte om te dromen en de mogelijkheden deze te verwezenlijken. De bewoners bestaan uit twee groepen: vluchtelingen die een deel van hun dromen hebben moeten achterlaten en naar Nederland zijn gekomen om een nieuwe toekomst op te bouwen, en Nederlandse jongeren, eveneens begonnen aan een nieuwe levensfase. Beide groepen creëren nieuwe dromen voor de toekomst: privé dromen –liefde, geluk en gezondheid- en loopbaandromen –educatie, baan en succes-. Men ontwikkelt zich van binnenuit naar buiten toe, letterlijk en figuurlijk. In het pand wordt gewoond en gewerkt aan deze toekomstperspectieven. Het middenpad staat symbool voor de immateriële, hoopvolle wereld. Onderdelen als werken en studeren zijn van hieruit te benaderen.

Thuiskomen

Veerle Elshof

Tijdens mijn stage heb ik voor het eerst ervaren hoe het is om op mezelf te wonen. Vanuit deze ervaring ontwikkelde ik een nieuw “thuis” voor asielzoekers en vluchtelingen die in de Nederlandse cultuur terecht zijn gekomen, ver weg van vrienden en familie. Ze hebben een gevoel van onzekerheid, maar ook van nieuwsgierigheid. De Amerikaanse antropoloog Edward T. Hall (1914-2009) deed onderzoek naar ‘social cohesion’: de mate waarin mensen zich tot elkaar verhouden. Hij omschrijft vier zones: de intieme zone (ca. 0-45 cm), de persoonlijke zone (ca. 45-120 cm), de sociale zone (ca. 120-360 cm) en de publieke zone (ca. 360 cm of meer). Ik gebruikte deze vier zones voor mijn ontwerp in het monumentale pand en ik ontwikkelde twee elementaire woonunits: een unit voor jonge Nederlanders en een unit voor jonge asielzoekers. De wooneenheden zijn op basis van de verschillende zones zodanig in lagen ontworpen, dat iedere bewoner zelf kan bepalen in hoeverre hij zich openstelt, sociale contacten zoekt of zich in de kern van de eigen woonunit terugtrekt. Door het materiaalgebruik (transparant, semi-transparant of gesloten) en met lichtzones heb ik het ruimtelijk concept versterkt en ontstaat er een interessant ruimtelijk thuisgevoel.

www.veerleelshof.wixsite.com

Refugee in residence

Lauren Voorthuijsen

In het pand aan de Thorbeckegracht in Zwolle creëerde ik een podium voor vluchtelingen dat hen een gelijkwaardige stem biedt, bijvoorbeeld om een discussie te openen over hun persoonlijke verhalen en perspectieven. Dit nieuw ontworpen podium – dat zich tussen het bestaande historische pand en het nieuwe gedeelte wringt – staat voor “samenkomen”. Het staat symbool voor de verbinding tussen een asielzoeker en de samenleving. Ik ontwierp vier woonunits in het bestaande pand, waar jonge asielzoekers zich tijdelijk kunnen vestigen. De units bieden een leefomgeving voor het delen van persoonlijke verhalen en ervaringen. Veel ruimtes die ik heb ontworpen verwijzen naar vrijheid. Zo is er een contemplatieve sculpturale ruimte die symbool staat voor “hoop", een open landschappelijke ruimte voor “ademhalen” en op de zolder is een plek voor “dromen”. Dit zijn behoeftes die iedereen deelt. Niemand is hierin uniek. De verschillende ruimtes zijn in het bestaande pand over meerdere niveaus verdeeld en vormen zo een driedimensionale routing en beleving.

Eetcultuur

Karin Jørgensen

Voor een groot aantal vluchtelingen is het van belang om nieuwe sociale contacten op te bouwen met de lokale bevolking. Voor een groot aantal senioren is het van belang niet in een sociaal isolement terecht te komen. In mijn ontwerp komt dit bij elkaar door samen te koken en te eten. Een sculpturaal object met verschillende niveaus beweegt door de ruimte en vormt de verbinding tussen de ontwortelde asielzoekers en de gewortelde Nederlanders. De functies koken, eten, communiceren, werken, ontmoeten en leren zijn verbonden aan dit sculpturaal ontworpen object.

De leidraad

Jaimy Langejans

Tegengesteld aan het westen bestaat de textielindustrie in Afghanistan vooral uit familiebedrijven. Deze gaan vaak generaties terug. Om deze keten niet te doorbreken wil ik gevluchte Afghaanse families de mogelijkheid bieden hun traditie hier voort te zetten. Ook Nederlandse jonge designers wordt hier tijdelijke woon-werk ateliers geboden. Zo ontstaat er symbiose tussen de twee werelden: ambacht en design.

Het Groeihuis

Evelien van der Ven

Het onderdrukkende regime in Eritrea is voor veel jonge mensen reden om hun land te ontvluchten. Vanaf 2014 is er een sterke groei van het aantal Eritrese vluchtelingen in Nederland. Door moeizame integratie en blijvende angst voor het regime in Eritrea blijven veel vluchtelingen stilstaan in hun persoonlijke ontwikkeling.

Met dit ontwerp bied ik 6 Eritrese vluchtelingen een plek voor groei. Groei in de letterlijke zin: het verbouwen van kruiden en gewassen. Figuurlijke groei kan ontstaan door de inwoners hun trots en persoonlijke waarden te laten herontdekken.

www.evelienvanderven.wordpress.com

Integreren in jezelf

Tim Zomer

Mijn ontwerp is een plek voor LHBT-ers: vluchtelingen die lesbisch, homo-, biseksueel of transgender zijn. Een groep jongeren die de banden met thuis voorgoed heeft moeten doorsnijden en waarvoor terugkeer op termijn is uitgesloten.

Om zichzelf te kunnen zijn of worden is een veilige thuishaven van levensbelang. De woonunits in mijn ontwerp zijn voor de nieuwkomers fungeren als nesten. Door werkervaring op te doen in de koffiebar en kapsalon en door met ervaren lotgenoten samen te leven kunnen ze langzaam maar zeker hun vleugels uitslaan, waarna het mogelijk wordt om door te stromen naar de grotere wooneenheden op de verdieping van het monumentale pand.

www.timzomer.wixsite.com

Expression through art

Else Harmsen

Kunst is communiceren op een non-verbale manier. De taalbarriere vormt een groot struikelblok bij integratie van vluchtelingen. Kunstenaars - gevlucht of niet – kunnen in mijn centrum hun gevoelens uiten. Ieders mening, of die nou kritisch, positief, of misschien agressief is, kan via kunst vertaald worden en daardoor beter begrepen. Voor het pand heb ik een structuur ontworpen waarbinnen de kunstenaars een plek kunnen kiezen. Hun positie bepaalt in welke mate zij zich open willen stellen. Zo kan iemand er voor kiezen zich af te zonderen of juist hun ateliers met elkaar te verbinden.

Finals 2015

Beauty is Experience

Joris van Buul

Ik ben voor mijn afstudeeropdracht geïnspireerd door de korte film ‘how the blind see beauty’. De gedachte dat ik zelf geen zicht meer zou hebben en alles zou aankomen op mijn andere zintuigen maakte me nieuwsgierig naar de beleef wereld van een blinde. In mijn opleiding werk ik veel vanuit zicht en esthetiek, maar dit keer wou ik daar niet meer op bouwen. In dit ontwerp zijn het de andere zintuigen die vormgeven.

Als je blind bent bestaat je leven voor het grootste gedeelte uit gevoelens. Ik wilde graag een plek maken die aansluit op blinden en slechtzienden, die als het ware een extensie van henzelf vormt. Uiteindelijk ben ik uitgegaan van drie parameters: tast, geluid en zicht. Zicht voor de (slecht)zienden die er ook wonen. Om positief in te haken op de zintuigen die ze wel, vaak extra goed, ontwikkeld hebben, heb ik een ruimte ontworpen waarin ik inspeel op deze zintuigen. De ruimte bestaat uit een patchwork van elementen die je begeleiden door de ruimte vanwege hun veelvormigheid en materiaalgebruik. Bepaalde elementen leiden je door ze te voelen. Andere elementen hebben als doel geluid te absorberen of juist te weerkaatsen. Ook het licht wordt verder de ruimte in gestuurd dan wel diffuus verstrooid.

www.jvanbuul.wixsite.com

Social media beheerst ons leven

Anouk Jansen Holleboom

Mensen leven constant tussen twee werelden. De waarde van communicatie verandert in onze huidige samenleving, ze creeërt een virtuele wereld. Mensen zijn online aanwezig in de ruimte, maar fysiek afwezig. Of mensen zijn fysiek aanwezig maar mentaal ergens anders. Het woonconcept is gebaseerd op rechtstreekse interactie, de face to face communicatie. Dit plan zorgt voor een herwaardering van de directe ‘analoge’ ontmoeting. Binnen het ontwerp wordt gespeeld met zichtassen, afstanden tot elkaar en de overgang van de meest intieme zone tot aan de publieke ruimte.

www.anoukjansenholleboom.wordpress.com

Individueel Samenwonen

Joëlle Boers

Tijdens mijn onderzoek naar de kenmerken van Enschede kwam ik tot de ontdekking dat er een grote groep alleenstaanden woont. Groter dan het landelijk gemiddelde. Onze samenleving is vooral gericht op meerpersoonshuishoudens. Winkels verkopen voedsel in onhandig grote hoeveelheden en de woningbouw is veelal gericht op gezinnen. Voor alleenstaanden is vereenzaming een groeiend probleem. Met mijn ontwerp wil ik hier een antwoord op geven. In het concept Individueel Samenwonen wonen alleenstaanden in twee figuurlijke lagen. De schil van de oude ambachtsschool fungeert als gezamenlijke laag met daarbinnen de individuele woningen. De gedeelde ruimte maakt het mogelijk om gezamenlijk op te trekken. De individuele woning biedt niet alleen privacy maar opent ook de mogelijkheid om, bijvoorbeeld door het openen van de gevel, te participeren in het sociale deel. De mogelijkheid om collectieve en privé ruimte met elkaar te verbinden zorgt voor een dynamische verweving in gebruik en verschijningsvorm.

www.joelleboers.wix.com

Jesse Bosscher

Het concept is gebaseerd op de tegenstelling tussen twee bevolkingsgroepen. Enerzijds zijn er de early adopters, zij die beschikken over de nieuwste technologieën en altijd online zijn. Anderzijds zijn er de bewuste afhakers, zij die waarde hechten aan het recht en het vermogen tot afsluiting. Beide groepen manifesteren zich in het interieur, waarbij het zichtbaar maken van de overgang tussen de digitale en de analoge ruimte mijn uitgangspunt is.

De gevels van de woningen bestaan uit panelen die naar eigen inzicht door de bewoner samengesteld kunnen worden. Hiervoor heb ik een grid ontwikkeld waarin de panelen kunnen worden geplaatst, waardoor het grid naast een functionele waarde ook een metaforische waarde krijgt. In deze botsing tussen culturen wil ik wrijving en interactie uitlokken, wat een belangrijke bijdrage levert aan het versterken van groepsdynamiek.

www.jessebosscher.com

Archetype huis

Iris Holtmaat

Tijdens het onderzoek viel het mij op dat Enschede een stad is vol verschillende culturen. Mensen die er permanent wonen maar ook mensen die er tijdelijk verblijven vanwege universiteit of werk. Deze laatste groep bestaat vaak uit jonge buitenlandse gezinnen die op zoek zijn naar een plek die zij voor even hun thuis kunnen noemen. In dit ontwerp staan de kinderen centraal, zij zijn de bindende factor doordat ze onbekommerd in het leven staan. Spelende kinderen versoepelen en versnellen de contacten tussen ouders onderling waardoor er een hechte gemeenschap kan ontstaan. Voor een kind, ongeacht uit welke cultuur, is de archetypische woning herkenbaar en straalt ze betrouwbaarheid uit. De stereotype woning vormt de basis voor het ontwerp. Door ze op verschillende manieren te rangschikken en te koppelen ontstaat er een nieuwe “wijk” in het gebouw voor deze woongroep.

Een ontwerp voor mensen met autisme

Gert van Dam

De duidelijke bouwstructuur en het rechtlijnige stramien van de Oude Ambachtsschool in Enschede heb ik gecombineerd met mijn persoonlijke ervaring in pleegzorg op het gebied van autisme. Wie zijn deze mensen? Wat doen zij wanneer ze de leeftijd hebben bereikt om het ouderlijk huis te verlaten en hoe kan interieurarchitectuur bijdragen aan een beter, zelfstandig, functioneren in de maatschappij?

Bij de herbestemming van het schoolgebouw heb ik een woonomgeving ontworpen voor jonge en oude mensen met autisme. Hierbij is gelet op de behoefte aan structuur, regelmaat en een andere vorm van zintuiglijke prikkeling. Binnen de grotendeels bewaarde fysieke structuur van het pand is een nieuw stramien ontwikkeld, bestaande uit verschillende woonunits – gekoppeld aan verschillende levensfases – afgewisseld met punten van sociale interactie en samenzijn. Vanuit de binnenste kern van elke unit – het sanitair – betreedt de bewoner steeds een volgende laag, tot hij of zij zich bevindt in de laag van sociale interactie op weg naar de maatschappij.

Vanwege het feit dat mensen met autisme een andere vorm van zintuiglijke prikkeling nodig hebben is de structuur consequent doorgezet: zowel binnen in de woonunits als in de ruimtelijke beleving van het geheel. Het gebruik van dag- en kunstlicht, het materiaalgebruik en de detaillering zijn hierop gericht.

www.gertvandamid.wixsite.com

Backbone - als basis en omhelzing

Chrissy Evers

Dat je een thuis hebt is voor vele mensen de normaalste zaak van de wereld. Een plek om je terug te trekken, waar je jezelf mag zijn en je veilig voelt. Maar wat als dit niet het geval is? Wanneer je thuis geen thuis meer is, waar ga je dan naartoe? Huiselijk geweld is in Nederland een groot probleem waar helaas nog veel taboe op rust. De doelgroep van dit project zijn moeder en kind die uit het verleden stappen doordat zij slachtoffer zijn van huiselijk geweld.

Een backbone biedt elk mens stabiliteit en staat bij mij symbool voor de vertrouwde woonomgeving waar iedereen recht op heeft. Het bestaande stramien vormt de ruggengraat van mijn ontwerp. De sociale interactie tussen moeder, kind en kunstenaar zorgt voor expressie. Kunst als bijdrage aan een groter zelfbewustzijn. De woningen bestaan uit een privé en een semi-openbaar gebied waarbij de moeder en het kind zelf de keuze krijgen te bepalen of en in hoeverre zij naar buiten willen treden om de confrontatie met hun nabije omgeving of de buitenwereld aan te gaan. Het geheel biedt ruimte aan persoonlijke groei en vormt een springplank naar een zelfverzekerde terugkeer in de maatschappij.

Marieke Leene

Mijn afstudeerproject is gebaseerd op ‘the cult of less’, een project dat gaat over mensen die leven met maar 100 spullen. Geïnspireerd door dit idee hoop ik nu ook andere mensen te kunnen inspireren hun levensstijl aan te passen. De bewoners van mijn project worden uitgedaagd meer te delen en minder waarde te hechten aan materiële zaken. Ook de herwaardering van spullen en materiaal is hierbij belangrijk. Zo wordt er bijvoorbeeld gebruik gemaakt van zonne-energie en biogas. De bewoners krijgen een eigen unit. Naarmate je meer spullen voor jezelf wilt houden moet je je unit vergroten. Maar hoe groter je unit wordt, hoe meer gezamenlijke ruimte je inneemt. Hoe meer spullen je gaat delen en in de ‘deelkast’ zet hoe kleiner je unit wordt, en hoe fijner de gezamenlijke ruimte is. Een unit bestaat uit een vast geraamte met een folie erover heen die naarmate je hem verder opblaast, groter wordt. Het uitbreiden kan alle kanten op en je kan hem ook koppelen aan je buren. Je mooie spullen leg je in de deelkast, en iedereen kan daar gebruik van maken. Minder mooie spullen zitten verstopt in de deelkast.

“The world has enough for everyone’s need, but not enough for everyone’s greed” -Ghandi

www.mariekeleene.wix.com

Wandelgangenzorg | Senioren & Studenten

Relinde van der Horst

Steeds vaker vereenzamen ouderen doordat ze langer alleen thuis wonen. Hun sociale netwerk wordt kleiner terwijl ze vaak hulpbehoevend zijn, hulp die van overheidswege steeds minder wordt geboden. Daarnaast bestaat er een groeiende groep studenten die sociaal betrokken wil zijn, ook buiten hun vertrouwde netwerk. In mijn centrum ontmoeten deze werelden elkaar. Elke woonunit van de senior en die van de student is als een soort buddy project aan elkaar gekoppeld. Mijn doel is om een sociale infrastructuur te creëren. De wandelgangen hebben verschillende ontmoetingsplekken: dynamisch of teruggetrokken. Transparante wanden zorgen voor ‘zien en gezien worden’.

Wandelgangenzorg is over en weer hulp vragen en hulp bieden. Een symbiose tussen jong en oud, gericht op samenleven, samenhang en betrokkenheid.’

Een geschikte woonomgeving bieden

Debbie Lambrechts

Autisme is een steeds vaker voorkomende diagnose die gesteld wordt bij kinderen. Het zijn kinderen die alle prikkels veel heftiger voelen. Hun zintuigen werken veel sterker en daarom proberen ze zich vaak af te sluiten van de buitenwereld. Op zoek naar een veilige geborgen plek. Vaak leidt dit anders tot frustratie en woede uitbarstingen.

De impact binnen een gezin is hierbij groot en vaak is er veel onbegrip bij andere broers of zussen. Om hierop in te spelen heb ik 6 woningen gecreëerd die voorspelbaar, gestructureerd en overzichtelijk zijn qua architectuur. Dit is iets waar een autist echt behoefte aan heeft. Door hierbij gebruik te maken van natuurlijke, pure materialen en kleuren van het blauw/groene kleurenspectrum, vinden ze veel meer rust in hun omgeving. Het brengt het gezin nader tot elkaar en andere gezinnen die hetzelfde meemaken.

Binnen die structuur bevindt zich een geborgen kern van het gebouw die leidt naar verschillende praktijkruimtes, waar het kind verschillende behandelingen kan krijgen. Het verbindt de gezinnen met elkaar en het is een ruimte die het kind vraagt losser te komen van de structuren. Dit door middel van het spelen en zachtere materialen. Veilig, maar ze worden wel uitgedaagd.

www.debbielambrechts.wix.com

Waar innovatie en creativiteit samen komt.

Moniek Mulders

De oude ambachtsschool werd in het verleden beschouwd als baken voor nieuwe ontwikkelingen en ambachten. Anno 2015 wil ik deze symbolische functie nieuw leven inblazen. De nieuwe functie van de oude ambachtsschool zal leiden tot een symbiose tussen wetenschappers (innovatieve stad) en de jonge creatieveling (creatieve stad). Aan de hand van een flexibel interieur, bestaande uit verplaatsbare wanden, flexibele werkplekken en short-stay woningen, wordt de doorstroom van kennis, innovatie en creativiteit gestimuleerd.

Ik hoop met mijn herbestemmingsproject een nieuw en langdurig perspectief te bieden aan een stad die constant in ontwikkeling is.

www.muldermoniek.wix.com

Atelierwoningen

Esther Steenbeek

Een kunstenaar gaat niet met pensioen, hij blijft altijd bezig en wil blijven scheppen totdat het echt niet meer gaat. Het schrikbeeld voor later is dat hij verplicht aan de bingo moet meedoen in een verzorgingstehuis.

Door het ouder worden verkleint de leefwereld van senioren. Dit is voor kunstenaars ook het geval. Hierdoor wordt het steeds lastiger inspiratie op te doen en bezig te zijn met culturele aangelegenheden.

Om de leefwereld voor ‘oude’ kunstenaars zo levendig mogelijk te houden en hen een bron van inspiratie aan te bieden wil ik een generatiewoning creëren, die het mogelijk maakt hun productieve carrière als kunstenaar voort te zetten. Samen wonen en werken zij met kunststudenten waardoor er een verweving ontstaat in de kunsten tussen jong en oud.