In een wereld die voortdurend verandert moet een ontwerper zich steeds weer kunnen verhouden tot nieuwe vragen. Het is niet genoeg een mooi product of ruimte te ontwerpen die iets zegt over vandaag. Vandaag is immers snel achterhaald. Met die snelheid van veranderingen moet de ontwerper op zoek gaan naar de grenzen van het bekende omdat het onbekende zich snel voordoet. Deze nieuwe werkelijkheid vraagt om een andere ontwerper dan voorheen: werkend vanuit een onderzoekende en open houding.
De studenten van de AD doen dit door gezamenlijk een thema te onderzoeken waarna ze individueel een conceptueel interieurontwerp in een bestaand gebouw ontwerpen.



Amylin Oversier
lokaal eten/ buurtrestaurant
Buurtrestaurant AA Landen In dit buurtrestaurant staat de kracht van ontmoeting centraal. Het is een plek waar buurtbewoners samenkomen om te koken, te eten en verhalen te delen. Het restaurant weerspiegelt de identiteit en kwaliteiten van de wijk, niet alleen in de smaken die worden geserveerd, maar ook in de materialen waarmee het interieur is opgebouwd. Denk aan hergebruikte elementen uit de buurt, natuurlijke tinten, en een ontwerp dat warmte en toegankelijkheid uitstraalt.
Een belangrijk onderdeel van het concept is de samenwerking met de volksmoestuin. Door groenten, kruiden en andere ingrediënten uit de gezamenlijke tuin te gebruiken, ontstaat er een directe verbinding tussen de maaltijd en de plek waar het voedsel vandaan komt. Deze samenwerking bevordert niet alleen duurzame voedselpraktijken, maar versterkt ook de kennis over lokaal en seizoensgebonden eten. Door samen te tuinieren, koken en eten, groeien mensen letterlijk en figuurlijk dichter naar elkaar toe.
Het restaurant is meer dan een eetplek; het fungeert als sociaal hart van de wijk. Het nodigt uit tot spontane gesprekken, gezamenlijke activiteiten en het vieren van diversiteit. Hier draait het om meer dan goed eten – het gaat om het bouwen aan gemeenschapszin, het delen van cultuur en het versterken van onderlinge banden. In dit project komt gastronomie samen met sociale duurzaamheid, en ontstaat er een ruimte waar de kracht en eigenheid van de buurt voelbaar én smaakbaar worden.



Britt de Fouw
working in shared solitude
Een werkplek waar de verbinding met elkaar centraal staat. Waarbij men door de routing de aanwezigheid van anderen voelt zonder verbaal in gesprek te gaan, om zo een gevoel van verbondenheid met de maatschappij vast te houden. In een tijd waarin thuiswerken steeds gebruikelijker is, biedt deze plek een alternatief: een ruimte waar mensen samen kunnen zijn, maar toch op zichzelf. Een omgeving die de kwaliteit van shared solitude belichaamt samen, zonder afleiding; alleen, zonder eenzaamheid. De routing door het gebouw is zo ontworpen dat men als vanzelf anderen kruist: in het voorbijgaan, op een afstand, achter een half transparant vlak. Je voelt elkaars aanwezigheid, zonder direct contact. Juist deze indirecte verbinding zorgt voor een gevoel van geborgenheid binnen een collectieve setting. Zoals Juhani Pallasmaa schrijft in The Eyes of the Skin: “The door handle is the handshake of the building.” De aanraking van een deurklink is vaak het eerste fysieke contact met architectuur. In mijn ontwerp markeren taatsdeuren deze momenten van overgang en aanraking. Ze sturen niet alleen de beweging door de ruimte, maar maken de aanwezigheid van anderen voelbaar zonder woorden. De taatsdeuren sturen de beweging door het gebouw, vertragen of versnellen de routing, en maken de aanwezigheid van anderen voelbaar door geluid, schaduw en beweging. Zo ontstaat een gelaagde ruimtelijke ervaring waarin gebruikers continu schakelen tussen afzondering en verbondenheid



Amber Boes
samen ouder
Samen ouder. Zelfstandig wonen met zorgbehoeften. Veel oudere echtparen moeten noodgedwongen uit elkaar wanneer een van de twee niet meer voor zichzelf kan zorgen. Met mijn project wil ik deze echtparen de mogelijkheid bieden samen te kunnen blijven wonen, ondanks het feit dat de één hulpbehoevende is.
Dit wil ik bereiken door een huiselijke ruimte te creëren die de ruimte biedt voor de bewoners en de zorg die ze nodig hebben. Kamers die kunnen meebewegen met de behoeften van de bewoners door ruimtes helemaal te kunnen openen en afsluiten naar de rest van het interieur. Geschikt voor een rolstoel of zelfs een bed die door het huis mee kan bewegen. Niet alleen door het open maken van ruimtes, maar ook door het afronden van scherpe hoeken van de muur en een makkelijk gangbare vloer. Ruimtes hebben duidelijke kleuren met hoog contrast naar elkaar, zodat ook wanneer de ogen slechter worden de waarneming van de ruimte duidelijk blijft. Niet alleen is de verbinding in de ruimte, maar ook naar buiten en met andere bewoners belangrijk. Geïnspireerd door de woonhofjes in Nederland, wil ik een nieuw soort hofjes-woongroep creëren, waarbij het ‘hofje’ niet alleen een plek is om samen te komen, maar waar ook algemene zorg wordt verleend. Het is belangrijk dat lotgenoten contact met elkaar kunnen zoeken, en die stap moet niet te groot zijn. Met zichtlijnen naar elkaar, en zo ook ruimtes die naar elkaar open kunnen, kan men op elkaar letten en makkelijk naar elkaar toe.



Loes Klaassen
Unfolding
Unfolding. Als jong meisje ontdekte ik de kracht van dans toen ik gepest werd en worstelde met stress en onzekerheid. Dans werd mijn uitlaatklep, mijn veilige plek, waar ik mezelf kon zijn en weer deel uitmaakte van een groep. Mijn ontwerp draagt dan ook bij aan de ontwikkeling van basisschoolkinderen (6-12 jaar) die op sociaal vlak achterblijven, bijvoorbeeld doordat ze gepest worden, angstig zijn of worstelen met onzekerheid. Dans en beweging staan centraal als speelse en laagdrempelige manier om samenwerking en expressie te stimuleren, sociale verbondenheid te versterken en het zelfvertrouwen van de kinderen te laten groeien. Door diverse materialen, texturen en kleuren te combineren met een neutrale basis creëer ik een warme en veilige omgeving.


Lisa Kolleman
Uit balans
Ik kwam op dit thema vanuit mijn eigen ervaring: ik heb sinds twee jaar diabetes type 1. Mentaal vond ik dat soms zwaar. Wat ik miste, was een plek om met lotgenoten in contact te komen. In Nederland hebben ruim 1,2 miljoen mensen diabetes, en dat aantal groeit. Naar verwachting zijn dat er in 2040 zo’n 1,3 miljoen met type 2 en 131.000 met type 1 — een stijging van respectievelijk 30% en 20%. Met Uit Balans streef ik naar een veilige, uitnodigende plek waar mensen met diabetes open kunnen praten over hun mentale gezondheid en de dagelijkse uitdagingen die daarbij komen kijken. Er zijn geen vaste regels: iedereen is vrij om de ruimte op te zoeken die op dat moment het beste past. Ik ben ervan overtuigd dat deze plek een waardevolle aanvulling is op de bestaande zorg. Hier ligt de focus niet op suikerwaarden, maar op hoe iemand zich écht voelt.
De ruimte bestaat uit drie verschillende kamers, omgeven door een gang die symbool staat voor het levenspad van iemand met diabetes — een pad zonder eindpunt. De kamers vertegenwoordigen drie veelvoorkomende emoties: frustratie, vermoeidheid en trots.



Renee Jongste
Lezen - kinderbieb
Steeds vaker komt het voorbij in het nieuws: kinderen in Nederland hebben moeite met lezen. Wat ooit een vanzelfsprekende vaardigheid was, lijkt nu voor veel jongeren een groeiende uitdaging te worden. Kinderen zitten steeds vaker en langer achter de schermen. Tablets, telefoons en sociale media bieden continue prikkels en afleiding, waardoor de spanningsboog korter wordt en de rust om een boek te lezen ontbreekt. Ook thuis en op school wordt er minder gelezen dan vroeger. Het klassieke, verdiepend lezen lijkt langzaam naar de achtergrond te verdwijnen. Ik heb een inspirerende leesomgeving ontworpen die hun nieuwsgierigheid prikkelt. Een plek waar boeken tot leven komen, waar verhalen worden gedeeld en waar lezen als iets natuurlijks en plezierigs wordt ervaren. Het is tijd om lezen weer leuk te maken. Niet als verplichting, maar als avontuur. Door kinderen te laten ervaren hoe mooi verhalen kunnen zijn en hoeveel je van lezen kunt leren over de wereld, over anderen, en over zichzelf.


Aruna Lutter
de vorm van verbinding
tekst volgt.....



Nadine Timmer
grounding
tekst volgt.....


Emma Smit
smaken verbinden
tekst volgt.....

Jolijn Hoedemaker
femmefit sportruimte voor jonge meiden
tekst volgt....